Ik zie hem lopen; z’n rode muts op, werk schoenen, werk broek en een warme trui aan. Sinds een aantal weken loopt hij fier rechtop, met een vaste tred en schouders naar achteren. Een lach op zijn gezicht, een vriendelijke groet en een aai over de kop van Beau, onze jongste pup.
Het is prachtig om te zien welke verandering er innerlijk heeft plaatsgevonden. Alsof er zichtbaar een gordijn is opgetrokken en hij ervaart dat hij leeft!
Hij neemt verantwoordelijkheid, ziet het werk en handelt, vraagt als hij dingen niet begrijpt en helpt een ander.
Nu het huisje wat hij met zijn broer deelt, staat, denkt hij na over een volgende stap. “Wat kost het om een betonvloer te leggen?”
“Hoeveel moeten we dan nog sparen?”
Een zichtbare groei, wat innerlijk gevormd wordt, met het hebben en behouden van werk. Een plek waar hij kan leren, fouten kan maken, waardering ontvangt, geld om in zijn behoeften te voorzien, waar gelachen wordt en waar plezier is.